پسر رو قدر مادر دان که دايم

کشد رنج پسر بيچاره مادر

 

برو بيش از پدر خواهش که خواهد

تو را بيش از پدر بيچاره مادر

 

زجان محبوب تر دارش که دارد

زجان محبوب تر بيچاره مادر

 

از اين پهلو به آن پهلو نغلتد

شب از بيم خطر بيچاره مادر

 

نگهداري کند نه ماه و نه روز

تو را چون جان به بر بيچاره مادر

به وقت زادن تو مرگ خود را

بگيرد در نظر بيچاره مادر

 

بشويد کهنه و آرايد او را

چو کمتر کارگر بيچاره مادر

 

تموز و دي تو را ساعت به ساعت

نمايد خشک و تر بيچاره مادر

 

اگر يک عطسه آيد از دماغت

پرد هوشش زسر بيچاره مادر

 

اگر يک سرفه بي جا نمايي

خورد خون جگر بيچاره مادر

 

براي اين که شب راحت  بخوابي

نخوابد تا سحر بيچاره مادر

 

دو سال از گريه روز و شب تو

نداند خواب و خور بيچاره مادر

 

چو دندان آوري رنجور گردي

کشد رنج دگر بيچاره مادر

 

سپس چون پا گرفتي ، تا نيافتي

خورد غم بيشتر بيچاره مادر

 

تو تا يک مختصر جاني بگيري

کند جان مختصر بيچاره مادر

 

به مکتب چون روي تا  باز گردي

بود چشمش به در بيچاره مادر

 

وگر يک ربع ساعت دير آيي

شود از خود به در  بيچاره مادر

 

نبيند  هيچکس  زحمت به دنيا

زمادربيشتر بيچاره مادر

 

تمام حا صلش از زحمت اين است

که دارد يک پسر بيچاره مادر

-----------------------------------------

مقام معلم

 

گفت استاد مبر درس از ياد

ياد باد آنچه به من گفت استاد

 

ياد باد آن كه مرا ياد آموخت

آدمي نان خورد از دولت يـــاد

 

هيچ يادم نرود اين معنــــي

كه مرا مادر من نـــــادان زاد

 

پدرم نيز چو استــــــادم ديد

گشت از تربيــــــــــت من آزاد

 

پس مرا منت از استـــاد بود

كه به تعليـــــــم من استاد استاد

 

هر چه مي دانست آموخت مرا

غــــير يك اصل كه ناگفته نهاد

 

قدر استـــــــــاد نكو دانستن

حيف استـــاد به من ياد نداد

 

گر بمردست ،روانــــش پر نور

ور بود زنده ، خدايش يار باد

-------------------------------------------

کلاغ و روباه

 

كلاغــــي به شاخــي شده جاي گـــير

به منـــــــــــقار بگرفته قــدري پنير

 

...يكـــي روبـــهي بــوي طــــعمـه شنــيد

به پيــــش آمـــــــد و مدح او برگزيد

 

بگـــفتا ســـــــــلام اي كلاغ قــــــشنگ

كه آيي مرا در نظر شـــــوخ وشنگ

 

اگــــر راســـــــتي بـــــــــــود آواي ِتـــو

به مانـــــند پـــــــــرهاي زيباي تــو

 

در اين جـــنگل انــدر ســـــــــــمندر بُدي

براين مــــرغ ها جـمله سرور بُدي

 

ز تـــعريفِ روباه شـــــــد زاغ ،شــــــــاد

ز شــــــــــادي نياورد خود را به ياد

 

به آواز كـــــــردن دهــــــــان برگشــــود

شــــــــكارش بيـــفتاد و روبه ربود

 

بگفـتا كه اي زاغ ايـــن را بـــــــــــــــدان

كه هر كس بُود چرب و شيرين زبان

 

خـــورد نعمت از دولــتِ آن كــــــــــسي

كه گـــفتِ او گـــــــوشَ دارد بسي

 

چنان چـــــــون به چــــــربي نطق و بيان

گــــــرفتم پنير ِ تــــــــورا از دهان

-----------------------------------------------

عيد نوروز

 

عيد نوروز و اول سالست

روز عيش و نشاط اطفالست

 

همه آن روز رخت نو پوشند

چاي و شربت به خوشدلي نوشند

 

پسر خوب روز عيد اندر

روز اول به خدمت مادر

 

دست برگردنش کند چون طوق

سرو دستش  ببوسد از سر شوق

 

گويد اين عيد تو مبارک باد

صد چنين سال نو ببيني شاد

 

بعد آيد به دست بوس پدر

بوسه بخشد پدر به روي پسر

 

پسر بد چو روز عيد شود

از همه چيز نا اميد شود

 

نه پدر دوست داردش نه عمو

نه کسي عيدي آورد بر او

 

عيدي آن روز حق آن پسرست

که نجيب و شريف و با هنرست